تعیین پارامترهای محیطی به منظور پایش شوری خاک با استفاده از روش های نقشه برداری رقومی (مطالعه موردی: مراتع پشت کوه، استان یزد)

به منظور بررسی کارایی روش های مختلف نقشه برداری رقومی خاک (جنگل تصادفی ورگرسيون درختي توسعه یافته) برای پیش بینی قابلیت هدایت الکتریکی، 112 نمونه ی خاکاز عمق صفر تا 30 سانتیمتری مراتع پشت کوه استان یزد برداشت شد. در این پژوهش،پارامترهای محيطي مختلفی شامل اجزای سرزمین (ويژگي هاي اوليه و ثانويه ي مدل رقوميارتفاع) و شاخص های سنجش از دور (شاخص شوری و شاخص شوری استانداردشده) باقدرت تفکیک مکانی 30 متر برای پیش بینی میزان قابلیت هدایت الکتریکی استفاده شدند.نتایج نشان داد که بر اساس مقادير جذر ميانگين مربع خطا، ميانگين خطا و ضریب تبیین ازميان مدل هاي مورد مطالعه، مدل جنگل تصادفی توانايي بالاتری براي پيش بيني این ویژگیدر منطقه ی مورد مطالعه داشته است. همچنین، نتايج حاکي از آن است که ارتفاع، عمق دره،شاخص شوری و شاخص شوری استانداردشده، مهمترين پارامترهاي محيطي براي توجيهتغييرات این ویژگی هستند و در این میان، ارتفاع مهمترین پارامتر محیطی می باشد. به نظرمی رسد که تخمين صحيح ويژگي هاي خاک علاوه بر میزان تغییرپذیری ویژگی های خاک ونوع پارامترهای محیطی انتخاب شده تا حدی زیادی متأثر از نوع مدل نیز می باشد.

Keywords:

شوری خاک , سنجش از دور , اجزای سرزمین , مدل سازی