علی آجیلی لاهیجی - عضو هیات علمی بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، رشت، ایران

منطقه رودبار استان گیلان یک از مهمترین منطق کشت زیتون کشور بوده که تحقیقاتپیرامون آن می تواند راه گشای بسیاری از معضلات و مشکلات این محصول در استان هایدیگر باشد. دربررسی بعمل آمده ازگستره باغات زیتون استان حدود 30 درصد از آبها دارایهدایت الکتریکی بیش از 3 دسی زیمنس بر متر بوده و در حداکثر مقدار به 25 / 8 دسیزیمنس بر متر رسیده است، و همچنین عامل مهم دیگر میزان کلر خاک بوده که بیش از 40درصد آبها بیش از 10 میلی اکی والان برلیتر کلر دارند که داراي اثرات شدید بر روي خاكوگیاه خواهد داشت. در بررسی بعمل آمده حداکثر مقدار در اراضی کشت جدیداتفاق افتادهکه استفاده از منابع شور باعث افزایش شوری خاک وگسترش شوری و املاح به سطح خاکگردیده و میزان شوری خاک درماکزیمم مقدار به 5/ 29 دسی زیمنس برمتر افزایش یافته است.با توجه تبخیر و تعرق درمنطقه و افزایش تجمعی نمک در سطح خاک این مناطق با کاهشعملکرد و تخریب منابع آب وخاک صورت خواهد گرفت. در نتیجه به گسترش باغات زیتونبه شوری های آب و خاک توجه گردد و در مناطقی گسترش پیدا نماید که دارای حداکثرشوری متوسط تا زیاد (براساس روش فائو) در آب ابیاری که حدود 25 / 2 دسی زیمنسبرمتر است و همچنین خاک هایی با حد شوری متوسط خاک 4 دسی زیمنس برمترتوجه گردد،هرچند که زیتون گیاهی مقاوم به شوری است ولی در شوری های بالاتر کاهش عملکرد شدید خواهد بود.

شوری، زیتون، منابع آب وخاک، گیلان