مقایسه تحمل به شوری ارقام یونجه از طریق سیستم آنتی اکسیدانی برای انتخاب رقم مناسب مناطق شور

به منظور ارزیابی اثر شوری روی رشد و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در یونجه، آزمایشیبه صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 15 گلدان (تکرار) در شرایط مزرعه ایاجرا شد. فاکتور اول 10 ارقام بومی یونجه و فاکتور دوم سطوح مختلف شوری شامل شاهد(بدون اعمال تنش شوری) و شوری 0.2 ± 9 دسی زی منز بر متر ((0.2dS.m(-1؛±2) در عصارهخاک اشباع بودند. سطح شوری به کار رفته ((0.2dS.m(-1؛±2) موجب کاهش ارتفاع بوتهو وزن خشک به ترتیب 7/ 29 و 4/ 34 درصد گردید. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز،پراکسیداز و کاتالاز تحت تنش شوری افزایش یافت. ارقام بومی زغال آغاج، بمی و قرهیونجهبا بیشترین ارتفاع بوته، وزن خشک و فعالیت آنزیم سوپراکسید د یسموتاز جزء ارقام محتملبه شوری شناسایی شدند. براساس نتایج حاصل می توان از ارقام متحمل به شوری یونجه برایکشت در مناطق شوری (0.2 ± 9) توصیه کرد.

Keywords:

ارقام بومی , پراکسیداز , سوپراکسید دیسموتاز , متحمل , وزن خشک