علی اصغر حبیبی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل
الهام قربانی - مربی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل

علاقه مندی به وطن و ترسیم ابعاد گوناگون آن از اصلی ترین دغدغه های فطری هر شاعر متعهّد محسوب می شود، امری که در قرن اخیر به دلیل بروز دگرگونی های بسیار در عرصۀ اجتماعی و سیاسی کشورهای جهان سوم بیشترین اهتمام شاعران را به خود معطوف داشته است. در پی رخدادهای پس از جنگ جهانی دوم، عراق نسلی از شاعران را به خود دید که با نگرشی متعهّدانه به مسائل و فجایع کشور خود مین گریستند. دراین بین باید «بلند الحیدری» را از متعهّدترین شاعران معاصر عراق قلمداد نمود. ازاین رو، در پژوهش حاضر نگارندگان سر آن دارند تا با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی، وطن سروده های این شاعر را در سه محور «خفقان و استبداد در عراق» و «عقب ماندگی و خمودگی وطن شاعر» و «کودک، بازتاب آینده و مقاومت در عراق» واکاوی نماید. نتایج این جستار حاکی از آن است که بلند، نقد قدرت حاکم بر جامعه را سرلوحۀ کار خود قرارداد و استبداد و استعمار عراق که عقب ماندگی جامعه را به دنبال داشت، آشکار نمود و اثرات این دو علّت را در نسل آیندة وطنش نشان داد. نسلی که امروز کودکانی بی گناه هستند و رنج جنگ و حرمان را متحمل می شوند و در شعر بلند از آنان به عنوان قهرمانانی بی همتا در راه آزادی وطن یاد می شود.

بلند الحیدری، عراق، وطن، مقاومت، شعر نو