نیلوفر باباآدم - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم گروه زمین شناسی
علی ارومیه ای - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم گروه زمین شناسی
محمدرضا نیکودل - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم گروه زمین شناسی

سنگ مصنوعی ترکیبی از سنگ دانه های طبیعی و ماده ای چسباننده مانند رزین های پلیمری و یا سیمان است. از آن جاکه این سنگ ها به طور مهندسی ساخته می شوند بنابراین خصوصیات آن ها از نظر رنگ، استقامت و ابعاد هندسی متناسب با نیاز بازار مصرف تعیین می شود. مصالح استفاده شده در تهیۀ سنگ های مصنوعی باطله های معادن و دورریز کارگاه های سنگبری است در نتیجه ارزش افزوده آن ها از نظر اقتصادی چشم گیر است. در این مقاله تأثیر نوع سنگ دانه های سیلیکاته بر تغییر خصوصیات زمین شناسی مهندسی سنگ های مصنوعی نسبت به سنگ طبیعی بررسی شده است. در این راستا سه نوع سنگ آذرین شامل توف، گرانیت و آندزیت انتخاب شدند و سنگدانه های مورد نیاز برای تهیۀ سنگ مصنوعی از آن ها تهیه شد. مادۀ چسباننده استفاده شده رزین پلیمری است و از آن به میزان ۱۵% وزنی در تهیۀ سنگ مصنوعی به کار گرفته شد. نمونه ها در قالب فولادی ریخته شده و به مدت ۲۴ ساعت تحت فشاری معادل ۱۲ مگاپاسکال قرار گرفتند. مغزه هایی از نمونه ها برای انجام آزمایش های مختلف از جمله مقاومت فشاری تک محوری تهیه شدند. نتایج بررسی ها از وجود تفاوت هایی در خصوصیات زمین شناسی مهندسی و فیزیکی سنگ های تهیه شده از سنگ دانه های مختلف نسبت به خصوصیات سنگ اولیه نشان می دهند. بدین ترتیب که سنگ های مصنوعی تولید شده از سنگدانه های گرانیتی دارای ۸۶% کاهش جذب آب و ۲۴ % افزایش مقاومت را نسبت به نمونه های گرانیت طبیعی نشان دادند. درمقابل دو سنگ مصنوعی دیگر تولید شده از سنگ دانه های توف و آندزیت دارای کاهش شاخص های مقاومتی ۵۶ % و ۵۹ % ، افزایش ۱۳۷ % و ۵۲۷ % جذب آب سنگ های اولیه بوده اند.

سنگ مصنوعی، رزین پلیمری، سنگدانه