مجاز عقلی؛ مجاز یا حقیقت با رویکرد آمیختگی مفهومی در گفتمان قرآنی

نظریه آمیختگی مفهومی، در برنامههای تحقیقاتی ژیل فوکونیه و مارک ترنر ریشه دارد. این نظریه نتیجه بسط قالب نظری فضاهای ذهنی است. اصل سخن فوکونیه و ترنر آن است که ساختن معنی صرفا از ترکیب معانی قبلی یا برقراری نگاشتهایی میان آنها صورت نمیپذیرد، بلکه ساختن معنی، ساختاری نوظهور دارد که از ترکیب و ادغام عناصری تشکیل میشود که بهطور مشخص در هیچیک از دروندادها دیده نمیشود. بر این اساس، هدف جستار حاضر این است که با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به رویکرد زبانشناسی شناختی نشان دهد که چگونه نظریه آمیختگی میتواند تحلیل مجاز مفهومی، بهویژه نوع عقلی آن را دقت بخشد و تقابل برداشت مفسرین سنتی و شناختی را از مجاز تبیین نماید. مهمترین رهیافتهای این جستار نشان میدهد که کاربست نظریه آمیختگی میتواند ابعاد پنهان تعبیرهای زبانی و عناصر خیالی زبان قرآنی را آشکار سازد. همچنانکه آمیختگیهای مفهومی قرآن در زمینه پدیدههای طبیعی نشان میدهد که چگونه قرآن مناسبترین زمینههای مادی و عینی را برای تبیین حقایق عقلی و معنوی بهکار گرفته است. افزون بر این تعابیر آمیختگی موجود در قرآن کریم، تعابیر اصیل و منطقی به حساب می­آیند که با توجه به مفهومسازی ذهنی آنها نه تنها مجاز نیستند، بلکه یک حقیقت عقلی بهشمار میآیند.

Keywords:

زبانشناسی شناختی , آمیختگی مفهومی , مجاز عقلی , حقیقت , گفتمان قرآنی