بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرآیند گروس بر روی پرخاشگری و افسردگی پسران دبیرستان دوره اول شهر تهران

زمینه و هدف: مهارت­ های تنظیم هیجان سازه ­هایی هستند که تصور می­ شود تأثیر زیادی بر سلامت روانی و جسمانی افراد دارند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرآیند گروس بر روی پرخاشگری و افسردگی پسران دبیرستان دوره اول شهر تهران انجام می باشد. روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه پسران دبیرستان دوره اول شهر تهران در نیمه دوم سال 1397 بودند، که به روش تصادفی طبقه­ ای انتخاب شدند. 40 نفر از افرادی را که نمره آن­ها بالاتر از نمره برش پرسش­نامه های پرخاشگری و افسردگی بود به طور تصادفی انتخاب کردیم، 20 نفر در غالب گروه مداخله و 20 نفر در غالب گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند که در نهایت با ریزش نمونه مطالعه­ ی حاضر بر روی 30 نفر صورت پذیرفت. در مرحله اول پرسش نامه های پرخاشگری و افسردگی به عنوان پیش آزمون اجرا شد و آموزش تنظیم هیجان برای گروه مداخله و گروه دوم (کنترل) هیچ گونه آموزشی اعمال نشد. در مرحله پایانی نیز همه آزمودنی ها به پرسش نامه های مذکور به عنوان پس آزمون پاسخ دادند. داده ها نیز با استفاده از تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: میانگین نمرات پرخاشگری و زیرمؤلفه­ های آن شامل پرخاشگری کلامی، پرخاشگری جسمانی، خشم و خشونت در گروه آموزش تنظیم هیجان به طور معنی­داری پایین تر از گروه شاهد است (0/05>p)، همچنین در گروه آموزش تنظیم هیجان میزان میانگین نمرات افسردگی به طور معنی­ داری پایین­ تر از گروه شاهد بود (0/05>p). نتیجه­ گیری: آموزش تنظیم هیجان می­تواند باعث کاهش هیجانات منفی، آگاه نمودن افراد از هیجانات خود و پذیرش و ابراز به موقع هیجانات می­ شود که این خود منجر به افزایش مکانیسم سازش مثبت در پسران دبیرستانی می­ شود.

Keywords:

Emotion regulation , Aggression , Depression. , افسردگی , پرخاشگری , تنظیم هیجان , مدل گراوس.