بررسی انتقادی دیدگاه ابن عربی درباره خلود عذاب اخروی؛ با تأکید بر مبانی علامه طباطبایی

یکی از مسائلی که در زمره بحث از معاد مورد توجه جدی اندیشمندان اسلامی قرار دارد مسئله چگونگی کیفر و جزای الهیاست. کیفر پاره ای از گناهان در اسلام، خلود و جاودانگی در دوزخ است؛ اما اینکه خلود مستلزم عذاب دائم است و یا اینکهخلود با انقطاع عذاب نیز میتواند همراه باشد، مسئله ای است که آراء مختلفی درباره آن اظهار شده است. ابن عربی برخلافمتشرعان و عامه ی اهل دیانت معتقد است که عذاب دوزخیان ابدی نیست و اجل مسمی و مدت معین دارد و پس از سپریشدن این مدت، دوزخیان از نعیمی که متفاوت با نعیم بهشتیان است بهره مند می شوند، بدین صورت که طبیعت ناریه پیدامی کنند و دیگر احساس رنج و عذاب نمی کنند. روش نگارنده در این پژوهش به صورت مطالعات کتابخانه ای بوده و به شیوهتوصیفی- تحلیلی، اطلاعات و داده جمع آوری شده است در این مجموعه به این نکته پرداخته می شود که عذاب خلود کنندگان در جهنم قطع می گردد و عذاب از آنها برداشته می شود با توجه به نظر ابن عربی که معتقد است عذاب از مخلدیندر نار منقطع می گردد اما علامه نظر مخالف دارد و بر این اعتقاد است که عذاب برای آنها دائمی است و فصل و جدایی ازعذاب برای آنها نیست.

Keywords:

ابن عربی , علامه طباطبایی , قرآن کریم , خلود , عذاب اخروی