میثم صفری تخت شیرینی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشکده علوم اقتصادی و سیاسی دانشگاه شهید بهشتی
سوگند کیامهر - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشکده اقتصاد دانشگاه الزهرا
علی نجفی - دانشجوی دکترا اقتصاد دانشگاه رازی، کرمانشاه

نرخ ارز و عوامل موثر بر آن یکی از محورهای اصلی سیاست های اقتصاد کلان بوده و به اعتقاد برخی از اقتصاددانان، نرخ ارزمهمترین متغیر قیمتی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر سیاست های پولی بر نرخ ارز در ایران برای دوره زمانی 1357-1397 است. برای این منظور علاوه بر تبیین نظری موضوع از داده های سری زمانی در تحقیق استفاده شده تا بتوان به درستیبا بهره گیری از روش خودتوضیحی با وقفه های گسترده (ARDL) به نتایج مناسب دست یافت. نتایج حاصل از پژوهش نشانداد که متغیر با وقفه نرخ ارز اثر مثبت و معناداری بر نرخ ارز اسمی دارد. این نتیجه نشان دهنده پویایی نرخ ارز در طول زماناست. همچنین ضریب متغیر حجم نقدینگی به عنوان شاخص سیاست پولی 0.04 . بوده و معنادار است و به این معناست که درکوتاه مدت با یك درصد افزایش در حجم نقدینگی، نرخ ارز اسمی 0.04 درصد افزایش می یابد که این میزان در بلند مدت به0.13 درصد می رسد. علاوه بر این بر اساس نتایج حاصل از سایر متغیرها تولید ناخالص داخلی اثر منفی و صادرات نفتی وشاخص قیمت مصرف کننده اثر مثبتی بر نرخ ارز داشتند.

نرخ ارز، سیاست پولی، نقدینگی، ARDL