رضا سیدی - گروه حقوق دانشگاه پیام نور مرکز تهران جنوب

رشد سریع شهرنشینی و گسترش شهرها و تاثیرپذیری از تحولات جهانی به ویژه برای شهرهای بزرگ لزوم تجدید نظر در شکل اداره ی شهر و خدمات رسانی به شهروندان توسط حکومتهای محلی به خوبی احساس می شود از آن جایی که اغلب دولتهای محلی به دلیل مشکلات ساختاری در نحوه ی اداره ی شهرها با مشکلات زیادی روبرو هستند . در چند دهه اخیر، حکمروایی خوب شهری به عنوان یکی از شاخه های استراتژی توسعه شهری در جهان مطرح شده است. در این رویکرد، کمبودهای رویکرد متداول به مدیریت شهری (دستور از بالا،صرفا۰ تکنوکرات و محافظت از ساختار قدرت موجود) نشانه گرفته میشود؛ بنابراین، در شهر نیز بهطور مشخص، برقراری حکمروایی خوب، مورد تأکید قرار میگیرد و معیارهایی برای خوب شدن حکمروایی درنظر گرفته میشود. هدف اصلی پژوهش حاضر حکمروایی خوب شهری در سایه مدیریت شایسته با روش توصیفی و کتابخانه ای نتایج پژوهش نشان می دهد آنچه امروزه در اداره شهر مورد توجه و تأکید قرار می گیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت شهرها معرفی می شود، بهره گیری از الگوی حکمرانی خوب شهری بوده که در آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند. در این بستر است که می توان امیدوار به حل مشکلات و معضلات ساختاری و کارکردی شهرها بود و عدالت اجتماعی را در سطح فضاهای شهری با حکمرانی خوب شهری پدیدار نمود. همچنین شهرهای کلان در جهت اداره صحیح و مناسب، به دنبال حکمروایی شایسته شهری برآمدند و البته که این اقدامات به خصوص در کلان شهرها، چاره ساز بسیاری از چالش های پیش روی مدیران شهری است. تعدد و تکثر کنشگران و نیروهای موثر در حیات شهری در مقیاس های مختلف محلی، ملی و منطقه ای و ضرورت همگرایی و همسویی آنها در یک چارچوب مبتنی بر دموکراسی منطقه ای و عدالت فضایی را می توان مهمترین استدلال ضرورت استقرار الگوی حکمروایی شهری و جایگزینی آن به جای حکومت شهری دانست.

حکمروایی، حکمروایی خوب شهری، مدیریت شایسته