پیامدهای سکونتگاه غیررسمی و انباشت آسیب های اجتماعی با رویکرد ساماندهی

سکونتگاه های غیر رسمی، بصورت خودانگیخته، مهاجرت بالا، بدون نظارت قانونی و در مجاور شهرهای بزرگ و با رشد سریع بوجود می آیند. شناسایی عوامل موثر در شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی و ارائه راه حل هایی در جهت کاهش این مسئله بغرض با توجه به گستردگی آن در شهرها باید از اولویت همه مدیران مربوطه در شهرها باید باشند. حاشیه نشینان کسانی هستند که در سکونتگاه های غیر متعارف با ساکنین بافت اصلی شهر زندگی می کنند، گروه های مذبور بیشتر از دافعه خاستگاه چون فقر و بیکاری و عوامل جاذب شهری از زادگاه خود به شهر رانده شده و به شهرها روی آورده اند. سکونتگاه های غیر رسمی در درون خود به بازتولید آسیب های اجتماعی می پردازند. انطباق و سازگاری در این سکونتگاه ها بسیار پایین است و مردمی که از فرهنگهای متفاوت و نگرش های متفاوت مجبور به زندگی در حاشیه شهرهای بزرگ شده اند، اغلب نه با تفاهم بلکه با تخاصم در کنار یکدیگر زندگی می کنند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر پیامدهای سکونتگاه غیررسمی و انباشت آسیب های اجتماعی با رویکرد ساماندهی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد اعتیاد، طلاق، بیکاری، حاشیه نشینی و آسیبهای اجتماعی را به عنوان پنج آسیب نیازمند توجه بیشتر در سکونتگاه های غیررسمی می باشد. و می توان گفت رویش خود جوش و بدون برنامه فضاهای حاشیه شهر موجب رشد و گسترش ناموزون شهر و به وجود آمدن مسائل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی از قبیل: سیمای نامطلوب شهر، اعتیاد به مواد مخدر، گسترش مرکز فساد اخلاقی و در نهایت ناپایداری شهری شده است. و می توان گفت یشگیری به عنوان یک رویکرد سیاست گذارانه، می تواند نقش بسیار مهمی در ارتقاء سلامت عمومی و کیفیت زندگی داشته باشد، مشروط بر آن که برنامه ها و طرح های پیشگیرانه مبتنی بر اصول علمی باشند و تا زمانی که اصول علمی وجود نداشته باشد برنامه ها و طرح های پیشگیرانه نتایج مثبتی نخواهند داشت.

Keywords:

آسیب های اجتماعی , سکونتگاه های غیررسمی , ساماندهی