لیلا نوریان محمدیه - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

شهر واحدی است که به لحاظ نقش و سیمای ظاهری در فضای جغرافیایی دارای هویت بوده و محل وقوع آن در فضا کاملا مشهود است، از این رو به عنوان یک ساخت اکولوژیکی محسوب میشود که حرکت و هدایت آن توسط یک نظام اداره میگردد. در این میان وظیفه جغرافی دانان بررسی و تحلیل ساختار اکولوژیکی شهر به شکل مجموعه ای از اجزا و عناصری است که در نظام شبکه در کنار یکدیگر و به صورت سازماندهی اشکال و جمعیتها با هم روابط متقابل دارند، پس مجموعه شهری در جریان تکامل و توسعه تاریخی خود با توجه به بستر مکانی، زمانی، به عنوان اکوسیستمی نمود پیدا میکند که در آن این روابط خود را به وضوح نشان میدهند. شهرنشینی و توسعه شهری را بدون شک یکی از عمیق ترین جنبه های تمدن جدید میدانند که از عوامل مهم و اصلی تغییر محیط بوده و همین عوامل است که نیاز فزاینده بیش از پیش به سرزمین برای آمایش منابع طبیعی و محصولات و تولیدات موجب می شود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مشکلات زیست محیطی در روند شهرنشینی کلانشهرها در شهر تهران با روش توصیفی- تحلیلی می باشد.نتایج حاصله از این پژوهش بیانگر این موضوع است که این گسترش و پایه های ناشی از آن مشکلاتی را از نظر زیست محیطی، کالبدی و اجتماعی برای مدیران و شهروندان منطقه نیز پدید آورده است، آلودگی های زیست محیطی شامل، آب، هوا و صدا از مهمترین آلودگیهای ایجاد شده ناشی از رشد فیزیکی این منطقه میباشد. ورود فاضلاب به لایه های داخلی زمین، باعث آلودگی منابع آب زیر سطحی و بالا آمدن سطح آن و کاهش مقاومت لایه های زمین گردیده است

رشد فیزیکی، تراکم جمعیت، محیط زیست، آلودگیهای زیست محیطی