اثر قارچهای میکوریز آربوسکولی بر جذب نیتروژن گیاه یونجه در شرایط شور

نقش میکوریزا در افزایش جذب فسفر گیاهان بر همگان اثبات شده است . با تحرک زیادی که یون نیترات در محلول خاک دارد به نظر می رسد که قارچ های آربوسکولی تأثیر چندانی در افزایش جذب آن نداشته باشند . با استفاده از نیتروژن نشان دار در تحقیقات مشخص شده که یون نیترات مستقیماً توسط میسلیوم های خارج ریشه ای قارچهای میکوریزی جذب شده و به گیاه منتقل می شود (4) یافته های ژانگ و همکاران نشان داد که گیاهان لگوم میکوریزی تثبیت نیتروژن بیشتری نسبت به گیاهان غیر میکوریزی انجام می دهند و غلظت نیتروژن در آنها بالاتر است . (6) تحقیقات نشان داده است که میکوریزای آربوسکولی به طور مستقیم سبب افزایش جذب نیتروژن از طریق میسلیومهای خود می شوند . از طرف دیگر، آنها با جذب آب و مواد غذایی بیشتر گیاه را از نظر فیزیولوژیکی برای تثبیت نیتروژن آماده می کنند و در نتیجه تثبیت نیتروژن بیشتری انجام می شود . (6) از عوامل مؤثر بر فرایند تثبیت نیتروژن وجود تنشهای محیطی از جمله شوری می باشد . این عامل در گیاهان لگوم اثرات منفی در گره زایی و تثبیت نیتروژن ایجاد می کند زیرا شوری سبب کاهش فتوسنتز و تخریب مکانیسم های کنترل کننده اکسیژن در گره ها شده و ریزش آنها و کاهش تثبیت نیتروژن را در پی خواهد داشت . اما قارچهای آربوسکولی، با استفاده از روشهای مختلف قادرند گیاهان لگوم را از اثرات سوء عوامل محیطی محافظت کنند (1,3) بنابراین به نظر می رسد که با همزیستی سه جانبه ریزوبیوم – لگوم – میکوریزا در شرایط وجود تنشهای محیطی، کارایی جذب فسفر، نیتروژن، آب و مواد غذایی افزایش یابد .