علی اکبر رضائیان - دبیرآموزش و پرورش و مدرس دانشگاه علامرودشت دبستان شهیدرفیعی

مقاله حاضر، براساس پژوهشی با عنوان بررسی تعلیم و تربیت در فلسفه تهیه شده است.مطالعه حاضـر از نوع توصیفی تحلیلی1است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کـاربردی پرداختـه شـده اسـت. فلسفه تعلیم و تربیت درجایگاه یکی از فلسفه های مضاف، از دو زاویه قابل بررسی و مطالعه است: .1 دیدگاه هـای فیلسوفان درباره تعلیم و تربیت؛ .2 رشته دانشـگاهی. فلسـفه تعلـیم و تربیـت از نگـاه اول، تـاریخی بـه قـدمت اندیشه ورزی و نظریه پردازی فیلسوفان شرق و غرب عالم در باب تربیت دارد؛ اما از نگاه دوم حدود یـک قـرن از عمرش سپری میشود. از فلسفه تعلیم و تربیت، بسته به نوع دیـد و مبـانی فلسـفی متناسـب بـا آن، مفـاهیم و تعاریف گوناگونی ارائه شده است: استنتاج آرای تربیتی از مبانی فلسفی، کاربرد فلسفه در تعلیم و تربیت، نظریـه عمومی تعلیم و تربیت، تحلیل و پردازش مفاهیم و گزاره هـای تربیتـی و ماننـد آن. تعلـیم و تربیـت در فلسـفه اسلامی، یکی از علوم فلسفی یا فلسفه های مضاف است که باروش تعقلی و استدلالی به تحلیل و تبیین و اثبـات مبادی تصوری و تصدیقی تعلیم و تربیت اسلامی می پردازد. به دیگر سخن، در حـوزه معرفتـی فلسـفه تعلـیم و تربیت اسلامی، ازادلّه ای بحث میشود که واسطه در اثبات محمولات بـرای موضـوعات در گـزاره هـای تعلـیم و تربیت اسلامی اند. به عبارت روشن تر، فلسفه تعلیم و تربیت اسـلامی، تحلیـل و تبیـین مبـانی فلسـفی تعلـیم و تربیت اسلامی است.

فلسفه ، تعلیم و تربیت ، نظریه ،فیلسوف ، مبانی.