فائزه ایمانی - دانشجومعلم رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
فاطمه نوجوان - دانشجومعلم رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
زهرا عابدی - دانشجومعلم رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
فاطمه جعفری کلیبر - دکتری زبان و ادبیات فارسی مدرس دانشگاه فرهنگیان تبریز

روان شناسی تربیتی، شاخه ای از علم روان شناسی است که دارای اهمیت اساسی در حل مسائل تدریس و تربیت است. این علم یک رشته علمی مشخصی است که دارای نظریه های مخصوص به خود، روشهای پژوهش، مسائل و فنون خاص خویش است. این علم دارای پنج وظیفه اساسی است که عبارتند از: انتخاب هدف های تدریس و تربیت، شناخت ویژگیهای شاگردان، شناختن و به کاربردن نظریه های مربوط به فرآیند یادگیری و رشد، انتخاب و به کارگیری روشهای تدریس و تربیت و ارزشیابی یادگیری و رشد شاگردان. تربیت عبارت است از جریانی منظم و مستمر که هدف آن کمک به رشد جسمانی، شناختی، روانی، اخلاقی و اجتماعی یا به بیان دیگر رشد شخصیت افراد در جهت کسب هنجارهای مورد پذیرش جامعه و کمک به شکوفا شدن استعدادهای آنها می باشد.در نگارش این مقاله، ما کتابها و مقالات متنوعی را در باب روانشناسی و تربیت انسان مطالعه کرده نکات کاربردی آن را بیرون آورده ایم و به این نتیجه رسیدیم که در مطالعه این نوع روان شناسی، باید به فعال بودن انسان در جریان یادگیری تاکید داشته باشیم و دیدی خلاق و تفکر انتقادی بدان داشته باشیم.

روان شناسی تربیتی، تربیت، یادگیری، تدریس، رشد شخصیت