بررسی رابطه مهارت های زندگی (ارتباط مؤثر، کنترل خشم و حل مسأله) با رضایت زناشویی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مهارتهای زندگی (ارتباط مؤثر، کنترل خشم و حل مسأله) با رضایت زناشویی است روش پژوهش توصیفی (غیرآزمایشی) و طرح از نوع طرحهای همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متأهل ساکن شهر مشهد بود که از میان آنها با توجه به شرایط قرنطینه ناشی از کرونا به روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، نمونه ای به حجم 384 نفر انتخاب شد و به صورت آنلاین به سه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (اولسون و فاورز، (1989 ، پرسشنامه تجدیدنظر شده مهارتهای ارتباطی (جرابک، (2004، پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، (1992 و پرسشنامه حل مسئله (هپنر و پترسن، (1982 پاسخ دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS-22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مهارت ارتباطی و مؤلفه های آن (گوش دادن، درک پیام، بینش )، پرخاشگری و مؤلفه های آن (پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت) و حل مساله با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنادار معنادار وجود دارد . نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مهارت ارتباطی و حل مساله قادر به پیشبینی رضایت زناشویی هستند و مهارت ارتباطی سهم بیشتری در این زمینه دارد.

Keywords:

مهارتهای زندگی (ارتباط مؤثر , کنترل خشم و حل مسأله) , رضایت زناشویی