فردین حامدی - کارشناس ارشد و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانش
حسین جعفری - کارشناس ارشد و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانش
جلال قادری - کارشناس ارشد و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانش
روزبه زنگنه - عضوهیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه

بدون شک استفاده بهینه از واحد حجم آب جهت افزایش عملکرد از مهمترین مسائلی است که در امر کشاورزی به آن توجه می شود و جهت دستیابی به این مهم، بهره گیری از هر روشی در آبیاری که بتواند کمترین اتلاف آب را در پی داشته باشد امری غیر قابل اجتناب است و بدین منظور تحقیقات فراوانی در دنیا جهت بالا بردن راندمان مصرف آب در کشاورزی صورت گرفته است از جمله شرز و گریمز (1997) گزارش کردند که عملکرد گوجه فرنگی تازه در سیستم آبیاری قطره ای در مقایسه با روش جویچه ای بیشتر است (4) داوود و حامد (1985) گزارش نمودند که عملکرد موز در آبیاری قطره ای نسبت به آبیاری جویچه ای بیشتر است و آب کاربردی در روش قطره ای 44 درصد میزان آن در روش آبیاری جویچه ای بود (2) باغانی و علیزاده (1379) گزارش نمودند که بطور متوسط کارآیی مصرف آب روش قطره ای در هندوانه، خربزه و گوجه فرنگی به ترتیب حدود 3 ، 3 و 2 برابر روش شیاری بود (1) نتایج مطالعات کوتس وارا (1990) در روش آبیاری قطره ای و سطحی بر روی گوجه فرنگی نشان داد که عملکرد محصول در سیستم آبیاری قطره ای و سطحی به ترتیب برابر 14/4 و 10/6 تن در هکتار شده و مقدار آب مصرفی به ترتیب 22/4 و 31/7 سانتیمتر بود (3) تانولی (2001) با بررسی تاثیر دو سیستم آبیاری تفنگی و قطره ای نواری بر روی عملکرد کمی و کیفی چغندرقند و تحلیل اقتصادی سیستم های مذکور به این نتیجه رسید که سیستم قطره ای نواری باعث افزایش 16 درصد عملکرد محصول گردید در حالیکه مصرف آب به اندازه 24 درصد کاهش یافت (5).