کاربست هوشمندی در آینده‏پژوهی به‌منظور دستیابی به فرایندهای «دیدبانی هوشمند راهبردی»

پژوهش حاضر در پی پاسخ‌گویی به این پرسش است که «چگونه می‏توان با بهره‏گیری از دانش هوشمندی توان دیدبانی سازمان را در راستای جلوگیری از غافلگیری، ارتقا داد؟». به‌منظور برجسته کردن دیدبانی ابتدا چالش‏های آن را بررسی و سپس، کاربست هوشمندی را در فعالیت‏های آینده‏پژوهی مطالعه کرده‌ایم. روش پژوهش، آمیخته، طرح پژوهش، اکتشافی متوالی، و نظریه آن، مبنایی بوده است. دانش به‌دست‌آمده از مرحله کیفی، از طریق تکمیل پرسش‌نامه توسط فعالان آینده‏پژوهی حاضر در مراکز پژوهشی و تصمیم‏سازی کشور پردازش شد. گفتنی است، جامعه آماری این پژوهش، براساس اطلاعاتی تکمیل شده است که پژوهشگران در مقاله‌ها، کتاب‏ها، و کتابچه‏های مجموعه‌مقالات ارائه داده‌اند (معرفی خودشان به‌عنوان فعال حوزه آینده‏پژوهی یا فعال حوزه هوشمندی). درنهایت، فرایندهای دیدبانی هوشمند راهبردی، با تکیه بر ویژگی‏های دانش هوشمندی، ارائه شده است که با بهره‏گیری از تکرار گام‏ها برای دستیابی به بیشینۀ اطلاعات از محیط سازمان، می‏تواند با اطمینان بیشتری به شناسایی نشانه‌های ضعیف تغییر، درک نیات راهبردی رقبای سازمان، و هشدار به‏هنگام راهبردی در مورد شگفتی‏سازهای آینده بپردازد. این فرایندها می‏توانند در راستای مدیریت راهبردی در سازمان‏ها به‌کار روند و با توجه به کمبود منابع دانشی در حوزه دیدبانی در کشور، برای افزایش کارایی فعالیت‏های آینده‏پژوهی، راهگشا خواهند بود.

Keywords:

اوسینت , آینده‏پژوهی , دیدبانی هوشمند راهبردی , هشدار به‏هنگام راهبردی