شناسایی و اولویت‌بندی امکان‌پذیری فناوری‌های آینده صنعت هوانوردی؛ با تأکید بر فناوری‌های کلیدی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی امکان‌پذیری فناوری‌های آینده صنعت هوانوردی با تأکید بر فناوری‌های کلیدی و با به‌کارگیری روش پیمایشی انجام شده است. جامعۀ آماری قابل‌استناد در این پژوهش، مدیران ارشد، مدیران میانی، کارشناسان واحد فناوری اطلاعات شرکت‌های مختلف هواپیمایی، و مدیران و کارشناسان شرکت‌های خبره در عرصۀ فناوری اطلاعات صنعت هوانوردی هستند. همچنین، برای انتخاب خبرگان، از روش گلوله‌برفی استفاده شده است و نمونه‌گیری را تا جایی ادامه داده‌ایم که تعداد اعضای گروه به 15 نفر برسد. در پایان به‌منظور مشخص شدن جایگاه هر فناوری در آینده، میانگین اعداد نهایی مربوط به امکان‌پذیری، به‌عنوان عدد امکان‌پذیری و اولویت آن فناوری درنظر گرفته شد.نتایج تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد، اولویت‌بندی امکان‌پذیری فناوری‌ها در صنعت هوایی ایران، به‌ترتیب شامل بار مسافر، ابرداده، امنیت سایبری، هوش مصنوعی، تشخیص الگو، واقعیت افزوده، اینترنت اشیا، بلاکچین، شرکت‌های نوپا و مقیاس بالا، واقعیت مجازی، صدا، ترجمه، رباتیک و هواپیمای بدون سرنشین است که توجه به این اولویت‌ها می‌تواند راهنمای سیاستگذاری در صنعت هوایی ایران باشد.

Keywords:

شناسایی و اولویت‌بندی , امکان‌پذیری فناوری‌ , صنعت هوانوردی , فناوری‌های کلیدی