نگرشی انتقادی به آینده فمینیسم با نگاهی راهبردی به جامعه ایران

از آنجا که به تبع تغییر ماهیت و کارکرد دین در عرصه‏های اجتماعی غرب، غالب دعاوی فمینیسم، برآمده از سکولاریسمی است که دین‏گریزی یا در ظهوری افراطی‏تر، دین‏ستیزی و فروکاسته شدن دین به گزاره‏های اخلاقی را در پی داشته و دارد لذا در رویکردی آینده‏پژوهانه و انتقادی، تشدید مواردی چون آزادی روابط جنسی، قانونی شدن همجنس‏گرایی، فروپاشی بنیان خانواده و نیز کاهش ازدواج و افزایش طلاق، در زمره مهمترین چالشها و آسیب‏های فراروی فمینیسم در غرب محسوب می‏شوند. چراکه فمینیست‏های غربی نه تنها متن و آموزه‌های کتاب مقدس به عنوان نقطۀ اجماع و وحدت مذاهب مسیحی را به‌گونه‌ای آشکار، کنار نهادند، بلکه به رویارویی با آن برخاستند. این در حالی است که تاکید بر فطرت الهی به عنوان اصل مشترک و ضروری ادیان آسمانی، می‏تواند جایگاهی کلیدی در سیاست‏گذاری حوزه زنان در غرب مسیحی داشته باشد. درخصوص جامعه ایران نیز، آینده مطلوب زن و خانواده در گرو واگرایی از مبانی فمینیسم و نیل به آرمان مرد علوی و زن فاطمی است. از این روست که ضرورت دارد درون‏مایه‏های وارداتیِ فمینیستی، بر مبنای آموزه‏های ارزشی و اعتقادی، پالایش شده و بازتفسیر شوند تا از این رهگذر، سیاست‏گذاری حوزه زنان، حول محور مردم‏سالاری دینی شکل گرفته و استحاله فرهنگی رخ ندهد. در نوشتار حاضر، ضمن گسترش تفصیلی بحث‌های یادشده، مبانی فمینیسم در غرب در رویکردی آینده‏پژوهانه مورد نقادی قرار گرفته و در ادامه، ضمن بررسی سناریوهای مرتبط با حوزه زنان در ایران و تبیین سناریوی مطلوب، راهبردهایی برای تصمیم‏سازی و سیاست‏گذاری حوزه زنان در ایران، ارائه خواهد شد.

Keywords:

نقادی فمینیسم , زن در بالاترین طراز زن اسلامی , ایران , اسلام