بررسی طنز در دیوان حافظ
Publish place: Sixth International Conference on the Study of Language, Literature, Culture and History
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 526
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF06_040
تاریخ نمایه سازی: 16 دی 1399
Abstract:
یکی از ویژگی های ادبیات کشورهای ستم کشیده و استبداد دیده مخصوصاً ایران رواج طنز، هجو، هزل، شوخی و مسخرگی در میان آن هاست؛ زیرا مردمی که نمی توانند صریحاً انتقاد بکنند، از راه سخنان دوپلهو، غیر صریح و خنده ناک، و گاهی گزنده، انتقادهای خود را اظهار می کنند. البته به این معنا نیست که در کشورهای آزاد و کم ستم کشیده هزل و طنز نیست. بلکه طنزنویسان کسانی هستند که در ته دل خود آرمان گرا (idealist) هستند، بنابراین در کشورهای مذکور کسانی هستند که نظام موجود را درست و آرمانی ندانند و به وضع موجود در آن کشورها با ابزار خنده و نیش زبان و مسخرگی حمله ببرند. اما این نوع از طنز هرگز با شوخی ها و هزلیات تند و زننده یی که ناشی از عدم تحمل استبداد و حماقت و جهل و جز آن است و در کشورهای استبدادی شرق بیشتر رواج دارد، پهلو نمی تواند بزند. (حلبی، 1364) در این تحقیق به بررسی طنز و انگیزه های اصلی به وجود آمدن طنز در دیوان یکی از بزرگترین شعرای شرق ایران زمین حافظ شیرازی - پرداخته و فنون بلاغی و ویژگی هایی که طنز آن را برجسته تر می کند، پرداخته ام.
Keywords:
Authors
زهرا رشادی نژاد
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی استاد و مدرس دانشگاه