بررسی زبان عرفانی مقالات شمس و فیه ما فیه مولوی از منظر نثر صوفیانه

مقالات شمس تبریزی و «فیه ما فیه» جلال الدین محمد مولوی که به صورت «امالی» به نگارش درآمده یعنی مریدان خاص آن ها را مدون کرده اند، نمونه هایی از نثر صوفیانه اند که در این نوشتار برآنیمآن ها را مورد تحلیل قرار دهیم. هدف از این پژوهش که به صورت کتابخانه ای انجام شده، بررسی کاربرد زبان عرفانی در این دو اثر ارزشمند است که هر دو به نوعی از جذابیت هنری نهفته در صور خیال بهره برده اند. همچنین در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به ویژگی های نثر صوفیانه اشاره شده است. در پایان به این نتیجه دست یافتیم که ویژگی های زبانی مقالات شمس باعث تمایز آن از سایرمتون صوفیانه گردیده و بیانگر اسلوب تاویل پذیر زبان شمس است. فیه ما فیه هم نسخه ی منثور مثنوی است که در مقایسه با مقالات شمس با معیارهای نثر صوفیانه تطابق بیشتری دارد.

Keywords:

مقالات شمس , فیه ما فیه مولوی , زبان عرفانی