بنیان‌های روایتِ سینمایی از منظر پروای وجود

هدف این نوشته آشکار نمودن منشاء و بنیان­های روایت سینمایی، یعنی امکان­ها و ضرورت­های آن، است. روایت سینمایی به مثابه رفتار انسان ریشه در ذات و نحوۀ هستی انسان دارد و ضرورتاً برآمده از ذات انسان است. در این مقاله از منظر پروای وجود، یعنی از منظر یکی از وجوه بنیادین انسان، و با راهنما قرار دادن نگرش کلی هایدگر به هستی به ماهو و هستیِ انسان و حقیقت یا ناپوشیدگی و با روشی توصیفی-تحلیلی سعی در تبیین ضرورت­ها و امکان­های روایت به مثابه زبان، امکان­ها و ضرورت­های مونتاژ سینمایی بر مبنای حضور نامتعین و آموخته­های انضمامی برآمده­ایم، و در نهایت و پس از بررسی روایت از این سه زاویه روشن خواهد گشت که پروای وجود به مثابه سرشت ذاتی انسان که دغدغۀ حقیقت یا ناپوشیدگی موجود و وجود را دارد، و از آن رو که باهم-بودن و لذا زبان به ماهو زبان، و نیز آموخته­های انضمامی را ضرورت می­بخشد، مبنای بروز رفتاری همچون روایت سینمایی در انسان است.

Keywords:

روایت , روایت سینمایی , زبان , حضورِ امر حاضر , آموخته‌های انضمامی