مجید سربازیان - گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

زمینه و هدف: «دانش فنی» اصطلاحی است که کمتر به عنوان موضوع اصلی قرارداد مورد توجه واقع شده است فلذا تبیین مفهوم و ویژگی‌های آن هدف این پژوهش است. مواد و روش‌ها: این مقاله به صورت توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است. ملاحظات اخلاقی: در این تحقیق، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافته‌ها: بطور کلی، دانش فنی، نوعی دانش است؛ مشتمل بر اشیای غیر مادی است؛ غیر قابل ثبت است؛ دارای وجهه محرمانگی است؛ دارای منفعت عقلایی است؛ قابل شناسایی است؛ قابل انتقال است و دارای ارزش تجاری است. نتیجه‌گیری: دانش فنی نوعی مال است و می‌تواند به ملکیت فرد درآید هرچند که در زمره اعیان قرار نمی‌گیرد. شیوه‌های حمایت از دانش فنی نیز می­تواند از طریق مسؤولیت مدنی و مسؤولیت قراردادی باشد

Knowhow, Property, Ownership, Contract, دانش فنی, مال, ملکیت, قرارداد