چارچوب ارجاعی زمان در گویشوران زبان فارسی از منظر استعارههای مفهومی
عنوان مقاله: چارچوب ارجاعی زمان در گویشوران زبان فارسی از منظر استعارههای مفهومی
شناسه ملی مقاله: JR_ICSS-22-1_010
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_ICSS-22-1_010
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسین مطوری - گروه زبان شناسی همگانی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
بهمن گرجیان - گروه زبان شناسی همگانی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
الخاص ویسی - دانشیار گروه زبان شناسی، دانشگاه پیام نور ایران، ایران
مهران معماری - استادیار گروه آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه فرهنگیان اهواز، اهواز، ایران
خلاصه مقاله:
حسین مطوری - گروه زبان شناسی همگانی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
بهمن گرجیان - گروه زبان شناسی همگانی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
الخاص ویسی - دانشیار گروه زبان شناسی، دانشگاه پیام نور ایران، ایران
مهران معماری - استادیار گروه آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه فرهنگیان اهواز، اهواز، ایران
مقدمه: پژوهش حاضر نگاشت فضا-زمان را در زبان فارسی از منظر استعارههای مفهومی Lakoff و Johnson مورد بررسی قرار داد تا چارچوب ارجاعی زمان و منابع اقتباس آن را دریابد. استعارۀ "زمان به مثابه فضا" بر این فرضیه استوار است که ما مفهوم انتزاعی چون زمان را از مفهوم عینی چون فضا الگوبرداری میکنیم و آن را در ذهن و زبان خود مفهومسازی مینماییم.
روش کار: برای دستیابی به اهداف تحقیق، دادۀ مورد نیاز از طریق طراحی 5 آزمایش زبانی و غیرزبانی به روش تجربی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشها عبارتند از: آزمایش کتبی آرایش واژگان زبانی، آزمایش چینش مهرههای حاوی واژگان زمانی، آزمایش زبانشناختی جمله، آزمایش غیر زبانی با عکس، و آزمایش ایما و اشارات کلامی. در این آزمایشهای تجربی 154 دانشجوی زن و مرد با محدوه سنی 18 تا 54 سال از دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرمشهر و دانشگاه علوم پزشکی آبادان شرکت نمودند.
یافتهها: درصد و میانگین بسامد وقوع نمونههای مورد نظر جستار حاضر نشان داد که محورهای افقی جانبی راست به چپ برگرفته از جهت نوشتاری زبان فارسی؛ محور افقی سهمی عقب به جلو برگرفته از جهت راه رفتن، استعارههای زبانی، و جهت نگاه؛ و محور افقی جانبی چپ به راست برگرفته از جهت نوشتاری اعداد و ریاضیات مهمترین منابع اقتباسی مفاهیم انتزاعی زمان در زبان فارسی قلمداد میگردند.
نتیجهگیری: چارچوب ارجاعی اتخاذ شده و نوع محورهای سهمی و جانبی بسیار تحتتاثیر، نوع آزمایش، الگو و طراحی آزمایش، مفهوم مورد آزمایش، زبان و استعارههای زبانی، و صنایع فرهنگی میباشند.
کلمات کلیدی: Temporal frames of reference, Persian, Mapping, Conceptual metaphors, چارچوب ارجاع زمانی, فارسی, نگاشت, استعارۀ مفهومی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1137572/