سید اسماعیل حسینی - دکتری مدل سازی شناختی، موسسه علوم شناختی، تهران، ایران
محمد پویان - دانشیار مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
علیرضا ولیزاده - دانشیار فیزیک، دانشکده فیزیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان،ایران
علیرضا مرادی - استاد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

مقدمه: اختلال ­افسردگی ­اساسی، یک اختلال طولانی و پایا است و منجر به ایجاد اختلالات عملکردی و اجتماعی اساسی می­شود. طبق گفته­ سازمان بهداشت جهانی، اختلال ­افسردگی ­اساسی در سال 2020 به دومین عامل اصلی بیماری در سراسر جهان تبدیل خواهد شد. هدف از انجام این پژوهش، ارائه­ یک مدل دینامیکی غیر­خطی مرتبه دوم برای اختلال ‌افسردگی ‌اساسی با استفاده از مدل­سازی محاسباتی بود که بتواند شرایط وقوع و بازگشت دوره‌­های افسردگی را توجیه کند. روش کار: در این مدل دو معادله ریاضی ارائه شده بود که، از چند کمیت مؤثر در ایجاد اختلال‌ افسردگی ‌اساسی مانند حجم هیپوکامپ، سطح سروتونین، حجم آمیگدال، عوامل خارجی روان­شناختی و فرایندهای غیر قابل پیش‌­بینی، تشکیل یافته بود و سابقه­ دوره­‌های قبلی بیمار در نظر گرفته شده است. در مدل­سازی صورت گرفته، داده­‌های مدل، بر روی دوره‏‌های 1002 فرد افسرده، در بازه­ زمانی یک عمر طبیعی 64 ساله، بررسی شد. یافته­‌ها: در مدل دینامیکی، منحنی توزیع مدت دوره افسردگی در بیماران تحت درمان دارویی و شناختی ­رفتاری موج سوم، بسیار گسترده بوده و میانگین آن 1019 روز است. نتیجه‌­گیری: در این پژوهش یک چارچوب ریاضی توسعه یافت، که در نهایت به توسعه مدل­‌های مفصل­‌تر برای اختلال‌ افسردگی ‌اساسی و درک بهتر این اختلال و اثرات آن بر فرایندهای شناختی، منجر خواهد شد.  

Major depression disorder, Dynamic system model, Rate of occurrence, Recurrence of depression disorder., اختلال افسردگی اساسی, مدل سیستم­‌های دینامیکی, سرعت وقوع, سرعت برگشت اختلال افسردگی