گلنوش محمودی سرتنگی - دانشجو کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، پرند، ایران
هومن ملایری - مربی، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، پرند، ایران

نوجوانان آهسته گام همانند نوجوانان دیگر، انسان هایی هستند که باید از حقوق انسانی خاص خود جهت رشد، استقلال و ورود به زندگی اجتماعی برخوردار شوند و این امر مستلزم شناخت نيازهای آن ها و برطرف سازی این نياز ها می باشد. پيش از مدرسه باید برای این نوجوانان فرصت هایی فراهم شود تا از طریق بازی آزاد و استفاده از انواع گوناگون وسایل سازنده، قوه تخيل و بيان عقاید و احساسات را در خودتقویت کنند. از آنجا که نوجوانان عقب مانده ذهنی و نيز کم توان ذهنی در بيان تخيلات و ارائه خلاقيت ها دچار کمبود هستند، برنامه پيش از مدرسه باید طوری طرح ریزی شود که بر این جنبه بسيار تاکيد داشته باشد. برنامه پيش از مدرسه باید پيرامون بازی آزاد تدوین شود، بازی آزاد فرصت هایی برای خانه بازی، شن بازی، آب بازی، بازی با مکعب ها، و استفاده از وسایل گوناگون هنری فراهم می کند. معلمان باید با گفتن داستان و واداشتن کودکان به مربوط ساختن رویدادهای روزانه، فعاليت های خلاقه را در آنان برانگيزند.در این بين ضمن توجه به محتوای آموزشی نباید از نقش فضاهای آموزشی در پيش برد برنامه های آموزشی و پرورشی قافل شد و فرض بر آن است که تغيير در طراحی این فضاها می تواند بر رشد خلاقيت این عزیزان تاثيرگذار باشد. لذا هدف از انجام این تحقيق را باید معرفی الزامات طراحی فضاهای خلاق آموزشی و پرورشی ویژه دختران نوجوان آهسته گام، که خود در پی هدفی بزرگ تر در جهت تغيير نگرش طراحی فضای آموزشی و پرورشی برای کم توانان هوشی حاصل خواهد شد بيان نمود. پاسخ به فرضيه مطرح شده نيازمند شناخت علایق و ویژگي های روانشناختی دختران آهسته گام دارد که در حيطه مطالعات کتابخانه ای گردآوری گردیده است. اميد آنکه نتایج حاصل از این پژوهش راه گشای تحقيقات بعدی در حوزه شناخت ویژگی های محيط فضاهای آموزشی ویژه کودکان استثنایی و بازنگری در طراحی این مراکز باشد.

نوجوانان آهسته گام، فضای آموزشی، پرورشی، خلاقیت، روانشناسی محیط، رشد خلاقیت