بررسی هویت معماری ایران جهت چند عملکردی و انعطاف پذیری فضاها

معماری امروز ایران بر خلاف معماری گذشته یک پارچه و یک دست نیست. به بیان بهتر برای حضور در جامعه معماری ایرانی، چیزی برای گفتن از فرهنگ و هویت در زمان خودش ندارد زیرا معماری غربی بدون دانش به تنهایی جایگزین معماری سنتی ایران شده است و آن هویت از سطح شهر گرفته شده است. با نگاهی ویژه به معماری چند سال اخیر می توان کمبود اصول و مبانی درست در معماری معاصر و هرج و مرج را به راحتی دریافت. مفهوم فرهنگ و تربیت، آماده ساختن فرد است به نوعی که نسبت به محیطی که در آن واقع می شود سازگار باشد و بتواند در آن دخل و تصرف داشته باشد. این امر باید ازکودکی واقع شود و توقفی نداشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر در پی یافتن اصولی بر اساس مبانی موجود در معماری گذشته و همچنین با تاکید بر رفتارهای روزمره ی انسان ایرانی، برای جهت دادن بهمعماری معاصر ایران است تا بتوان بر اساس اصول و قواعد به دست آمده و تلفیق آن ها با تکنولوژی روز، پاسخگوی نیازهای انسان امروز باشد و همینطور برای حضور در جامعه جهانی معماری حرفی برای گفتن داشته باشد. در این پژوهش روش تحقیق توصیفی تحلیلی قرار داده و همچنین با بررسی نظریات ارایه شده برخی از صاحب نظران، اندیشمندان و معماران نتیجه ای برداشت شده است که بر اساس بررسی این نظریات بیان شده به پاسخی در برابر مسیله ی چند عملکردی و انعطاف پذیری فضاها رسیده.

Keywords:

معاصر , سنت , فرهنگ , معماری