سنجش رویکرد نوشهرسازی بر محله ایرانی-اسلامی (موردپژوهی: محله سرشور مشهد)

بافت های فرسوده سهم قابل توجهی از پهنه های کشور را به خود اختصاص داده اند، بنابراین، برای ساماندهیآنها بهسازی ها و نوسازی هایی همراه با رویکردهایی آغاز شده است. یکی از این رویکردها، نوشهرسازیاست. این رویکرد، علاوه بر توجه به نیازهای حاضر، به ساختار سنتی محلات، نیز توجه دارد. اما اینرویکرد زاده تفکر غرب می یاشد و نیاز هست تا با شرایط و ارزش های ساختار محلات ایرانی- اسامی تطبیقو بررسی شود. حال، دراین پژوهش سعی برآن داریم تا پس از، تببین مبانی نظری با استفاده از روش هایمیدانی و کتابخانه ای و نرم افزار آماری Spss ، به بررسی و تطبیق این اصول نوشهرسازی بر محات ایرانی -اسامی بپردازیم. نتایج بدست آمده از محله سرشور در شهر مشهد، نشان می دهد؛ بزرگترین مشکل محلهسرشور، عدم انسجام محله ای، پراکنش نامتوازن و ناکافی کاربر یها و پایین بودن کیفیت منظر شهری است.بنابراین مناسب ترین پیشنهاد رویکرد نوشهرسازی بر مبنای محات ایرانی- اسامی، ایجاد مرکز محله ایمنسجم می باشد.

Keywords:

بافت فرسوده , رویکرد نوشهرسازی , محله ایرانی-اسلامی , محله سرشور