محمد معتمدی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان
ژیلا حصاری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری -معاون شهرسازی شهرداری منطقه هفت شهر مشهد

شهر مشهد به عنوان دومین کلان شهر مذهبی جهان و معرف یکی از کلان شهرهای اقالیم خشک بامحدودیت های محیطی فراوانی روبروست. علیرغم محدودیت محیط طبیعی، گسترش ناگهانی شهر طی دهههای اخیر منجر به بروز بحران های محیطی در این کلان شهر شده که می توان به مشکل سیل و دفع آبهایسطحی اشاره نمود. بنابراین همواره می بایست آمادگی در برابر بلایای طبیعی مد نظر متخصصین مربوطهقرار گیرد. طى چند دهه گذشته شیوه هاى جدیدى براى مقابله با سیلاب ابداع شده است. و این روشهابیشتر ماهیتى پیشگرانه دارند و نه درمانى. در این راستا تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر و نقش مدیریتبحران بلایای طبیعی سیلاب های شهری در مشهد پرداخته است. با توجه به نوع پژوهش جامعه نمونه پژوهشدو گروه هستند که برای هر گروه از پرسشنامه جداگانه استفاده شده است. نمونه آماری جهت پاسخگوییبه پرسشنامه اول از طریق فرمول کوکران تخمین زده شده اند که با توجه به جمعهیت شهر مشهد تعداد 384نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و مورد پرسشگری قرار گرفته اند. نمونه آماری گروه دوم 30 نفر از مدیران ومسئولان شهر مشهد می باشند نتایج حاصل از یافت های تحقیق نشان می دهد نتایج حاصل از یافته هایتحقیق نشان می دهد بین مدیریت بحران و توسعه پایدار رابطه معنی داری وجود دارد. همانطور که مشاهدهمی شود، میزان ضریب همبستگی 740 / 0 به دست آمده است، سطح معنی داری آن نیز 0.000 بوده و چون از0/05 کمتر است لذا نشان دهنده معناداری همبستگی بین متغیرهاست.

مدیریت بحران، توسعه پایدار، سلاب شهری، شهر مشهد