ابراهیم رجب پور - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده کسب وکار و اقتصاد، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران.

با توجه به شیوع ویروس کرونا در جهان، فناوری اطلاعات و ارتباطات تأثیر زیادی بر جنبه‌های مختلف کسب‌وکار به‌ویژه مدیریت منابع انسانی سازمان‌ها گذاشته است. یکی از وظایف مهم منابع انسانی وظیفه مربی‌گری در سازمان بوده که در عصر کنونی فناوری اطلاعات تأثیر شگرفی بر آن گذاشته است. هدف پژوهش حاضر، تبیین عوامل مؤثر بر پذیرش مربیگری الکترونیکی برای توسعه اثربخش کارکنان در دوران کرونا در سازمان تأمین اجتماعی کشور است. روش پژوهش، با توجه به ماهیت پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی اسـت. جامعـه آمـاری ایـن پـژوهش یازده نفر از خبرگـان دانشـگاهی، مـدیران و کارشناسان سازمان تأمین اجتماعی کشور هستند. با بررسی­های صورت گرفته از مرور ادبیات تحقیق، ده عامل تبیین مربیگری الکترونیکی شناسایی شده و سپس با استفاده از روش مدل­سازی ساختاری تفسیری در پنج سطح، قرار گرفتند. در ادامه پس از مشخص شدن سطوح هرکدام از عوامل و همچنین با در نظر گرفتن ماتریس در دسترس‌پذیری نهایی، مدل نهایی ساختار تفسیری ترسیم شد. نتایج نشان داد عوامل انگیزه استفاده، مشاهده­پذیری، سازگاری و ویژگی­های جمعیت‌شناختی در ارتباط با موضوع مربیگری الکترونیکی در سازمان تأمین اجتماعی نسبت به بقیه عوامل (مزیت نسبی، آزمون‌پذیری، فشارهای ادراک‌شده، خودکارآمدی کامپیوتر، موانع ادراک‌شده و پیچیدگی) از اثرگذاری بیشتری برخوردارند.

فناوری اطلاعات, مدیریت منابع انسانی, ‌ مربیگری, مربیگری الکترونیکی, ویروس کرونا, مدل‌سازی ساختاری تفسیری