نگرشی بر توسعه پایدار از دیدگاه اکولوژیکی

بحث جهانی توسعه پایدار با اعلامیه جهانی کنفرانس سازمان ملل متحد در تاریخ ژوئن 1972 بطور رسمی اغاز شد و روند توجه به حفاظت از محیط زیست برا نسلهای فعلی و اینده روز به روز به رشد خود ادامه داد درایران نیز از سال 1325 هجری شمسی تا سالهای اخیر توجه به حفظ محیط زیست مورد نظر سیاست مداران و مردم قرارگرفته هرچند که موفقیت چندانی حاصل نشده است پیشرفتهای علمی بشر از یک طرف باعث ایجاد رفاه نسبی برای عده ای خاص از جمعیت جهانی شده است ولی از طرف دیگر موجب عوارض متعددی در محیط زندگی موجودات گیاهی و جانوری گردیده است و زیست کره را از روند خودترمیمی و به تعبیری از پایداری بازداشته اس بخصوص همگامی تجمع ثروت قدرت و اندیشمندان در تعدادی از کشورهای مرفه نیز با افزایش جمعیت و تولید افزاینده مواد الوده کننده باعث از بین رفتن شدید منابع طبیعی و تخریب جنگلها شده است. با روند شدید افزایش جمعیت کاهش سطح جنگلها افزایش الاینده ها و تخریبهای طبیعی و مصنوعی محیط زیست عدم وجود الگویی مناسب با نیازهای جسمانی و روحانی انسان در جهان وجود نیمی از ثروت در اختیار 9- 10×6 یعنی 385 نفر از مردم جهان و توزیع ناعادلانه ثروت افزایش فاصله طبقاتی بین فقرا و ثروتمندان گرم شدن زیست کره و تغییر اب و هوا و یک قطبی شدن سیاست و بازار تجارت جهانی و یکه تازی زورمدارانه امریکا نمی توان امیدی به روند بهبودی محیط زیست جهان و پایداری در اکوسیستم های طبیعی داشت.

Keywords:

توسعه پایدار- تخریب جنگلها , الودگی محیط زیست