اثر مرکز کنترل کاری و سلامت عمومی بر استعداد حادثه پذیری: نقش میانجی عدم توازن تلاش- پاداش

مقدمه: استعداد حادثه‌پذیری کارکنان به‌عنوان یک صفت ذاتی و یکپارچه در بروز حوادث شغلی شناخته می‌شود، لذا شناخت عوامل مؤثر بر آن می‌تواند در جلوگیری از حوادث شغلی مؤثر باشد. مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر مرکز کنترل کاری و سلامت عمومی بر استعداد حادثه‌پذیری با توجه به نقش میانجی عدم توازن تلاش- پاداش صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش به‌صورت مقطعی- تحلیلی از طریق الگو یابی معادلات ساختاری با رویکرد کمترین مربعات جزئی در سال 1397 انجام شد. حجم نمونه شامل 225 نفر از کارکنان حادثه‌دیده کارخانه ذوب‌آهن اصفهان بود. ارزیابی الگوی پیشنهادی بر اساس نرم‌افزار SMARTPLS3 و SPSS23 انجام گرفت. یافته‌ها: یافته‌های به‌دست‌آمده نشان‌دهنده برازش مناسب مدل‌های اندازه‌گیری و ساختاری بود. همچنین یافته‌ها نشان داد که به‌جز فرضیه تأثیر سلامت عمومی بر استعداد حادثه‌پذیری تمامی فرضیات تحقیق معنی‌دار بودند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد با کنترل استرس‌های محیط کار ازجمله برقراری توازن تلاش- پاداش می‌توان استعداد حادثه‌پذیری را کاهش داد. همچنین با بررسی سلامت عمومی و مرکز کنترل افراد به‌منظور جلوگیری از حوادث شغلی در غربالگری بدو استخدام می‌توان افراد با کنترل درونی برای مشاغل پراسترس انتخاب گردند

Keywords:

Accident- proneness , Effort-Reward Imbalance , Work locus Of Control , General health , PLS-SEM , استعداد حادثه‌پذیری , عدم توازن تلاش- پاداش , مرکز کنترل کاری , سلامت عمومی