صادق خاکپور - گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
صدیقه السادات طوافیان - گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
شمس الدین نیکنامی - گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
سمیرا محمدی - گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

سابقه و هدف: سوءتغذیه یکی از مهم‌ترین معضلات بهداشتی دنیای امروز است که میلیون‌ها کودک را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می ­دهد. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی بر رفتار‌های تغذیه‌ای دانش‌آموزان دختر 8 تا 10 ساله شهر چابهار انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام دانش­آموز دختر 8 تا 10 ساله شهر چابهار در سال 1393 تشکیل می‌دادند. به‌منظور انجام پژوهش، تعداد 65 نفر از دانش آموزان دختر به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گرد­آوری اطلاعات شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه­های آگاهی، نگرش و عملکرد بود که قبل از آموزش، بلافاصله و دو ماه بعد از آخرین مداخله­ی آموزشی تکمیل گردید. مداخله­ آموزشی با استفاده از آموزش ترکیبی (سخنرانی، چندرسانه‌ای) در 3 جلسه­ 30 دقیقه­ای انجام گردید. برای تحلیل داده‌ها از آزمون اندازه‌گیری‌های تکراری و کای دو با استفاده از بسته نرم‌افزاری SPSS-16 استفاده شد.  یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمره­ آگاهی دانش‌آموزان قبل از آموزش با بلافاصله و دو ماه بعد اجرای برنامه مداخله‌ای تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0.05>P). ولیکن بین میانگین نمرات نگرش و عملکرد قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی­ داری مشاهده نشد (0.05 نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که آموزش ترکیبی به علت بکار گرفته شدن حواس بیشتر در افزایش آگاهی مؤثر است اما درزمینهٔ تغییر نگرش و عملکرد نیازمند بررسی­ های بیشتر و انجام مداخلات در مدت زمان طولانی­ تر می­ باشد.

Attitude, Knowledge, Nutritional Status, Students, نگرش, آگاهی, وضعیت تغذیه ای, دانش آموزان