اولویت‌های نیاز آموزشی سلامت جوانان بر پایه نیاز سنجی و مشارکت ذی نفعان درحوزه‌های تحت پوشش معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی ایران

سابقه و هدف: اولین قدم در برنامه‌ریزی آموزشی شناسایی و اولویت‌بندی نیازهای آموزشی است که نقطه آغاز آن نیازسنجی آموزشی می‌باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف نیازسنجی و تعیین اولویت های آموزشی سلامت جوانان تحت پوشش معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گردید. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و از نوع مقطعی بود که در بین 2842 نفر از جوانان 18 تا 29 ساله تحت پوشش معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1393 انجام گردید. از روش نمونه گیری دو مرحله‌ای به صورت ابتدا نمونه‌ گیری خوشه‌ای از مراکز تحت پوشش و سپس نمونه گیری تصادفی از جوانان آن مرکز استفاده شده است. ابزار نمونه گیری، پرسشنامه طراحی شده توسط کارشناسان وزارت بهداشت بوده و شاخص‌های آمار توصیفی مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس امتیازهای حاصل از پرسشنامه، مهمترین نیاز آموزشی سلامت در تمامی مراکز تحت پوشش آموزش مهارت‌های زندگی است (3.34±4.47). مهمترین خدمات بهداشتی اولیه مورد نیاز، معاینات دوره‌ای (0.57±1.38) و بیشترین خدمات مشاوره‌ای مورد نیاز، مهارت‌های قبل از ازدواج (1.89±2.82) است. در اکثر موارد آموزش و اطلاع رسانی ارجح، از طریق خانواده ذکر شده است. نتیجه‌گیری: حل مشکلات جوانان در جامعه، وظیفه هر نظام بهداشتی و درمانی است. برای این کار باید در ابتدا مشکلات شناسایی شده و سپس با توجه به منابع موجود و تعیین اولویتها، برای هر اولویت، برنامه های آموزشی لازم مشخص شود. آنچه در این فرآیند اهمیت دارد، توافق تمامی ذینفعان در مورد لیست اولویت‌ها و برنامه‌ها مدون می‌باشد.

Keywords:

Health Education , Health Priorities , Health Planning , Needs Assessment , آموزش سلامت , اولویت‌های سلامت , برنامه‌ریزی سلامت , نیازسنجی