تحلیل فقهی موارد منع و جواز ختنه‌ دختران با تأکید بر فقه امامیه

ختنه دختران رسمی فرهنگی است که در جوامع مختلف انجام می‌شود. این رسم بر اساس یافته‌های سازمان بهداشت جهانی مشتمل بر انواعی بوده که در برخی مواقع ممکن است منجر به آسیب‌های جسمانی و روانی به دختران شود که این موضع ناقض حقوق انسانی آنهاست. این درحالی‌است‌که بررسی نظرات برخی از فقهای عامه و امامیه بیانگر رویکرد مثبت نسبت‌به ختنه دختران است، به‌ویژه اینکه گاهی فقهای امامیه به استناد روایات معتبر، حکم به استحباب این عمل داده‌اند. براین‌اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل ادله­ فقهی موارد منع و جواز ختنه دختران در مذاهب خمسه با تأکید بر فقه امامیه به­روش توصیفی- تحلیلی انجام شد.با بررسی­های انجام شده، پژوهشی که موضوع مطالعه حاضر در آن بررسی شده باشد، یافت نشد. نتایج و یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که بررسی انواع ختنه دختران و تطبیق آنها با مفاد روایات، مبیّن این مهم است که حکم جواز ختنه دختران فقط به نوع اول ختنه (خفیف‌ترین درجه) تعلّق می‌گیرد و سایر انواع آن که در مواردی متضمن آسیب است از دایره جواز خارج است. بنابراین، تصور استناد همه مصادیق ختنه دختران به فقه نادرست بوده و مخلاف اهتمام دین به سلامت جسمانی و روانی انسان‌هاست.

Keywords:

ختنه دختران , حقوق دختران , فقه امامیه , فقه اهل سنت , حکم استحباب