داریوش غفاری - دکتری جامعه شناسی، مدرس گروه جامعه شناسی دانشگاه رازی، کرمانشاه ،ایران.

افزایش امید به زندگی و کاهش سطح باروری سبب بالا رفتن شمار سالمندان به‌کل جمعیت شده است. پژوهش حاضر با هدف توصیف و چگونگی معنایابی سلامت اجتماعی در بین سالمندان با رویکرد کیفی و به روش مردم‌نگاری تفسیری انجام و داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آن با استفاده از مصاحبه عمیق گردآوری شد. جامعه آماری شامل سالمندان ساکن شهر کرمانشاه (با سن بالای 60 سال) بود و افراد نمونه به تعداد 14 نفر تا رسیدن به اشباع نظری در مصاحبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها انتخاب شدند. به‌‌‌‌‌‌‌‌‌منظور تحلیل داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، مصاحبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها کدبندی شد و سه مقوله اصلی شناسایی شد که عبارتند از: بازنمایی حضور داوطلبانه (با زیر مقوله‌های استمرار بخشی ارتباطات بین‌‌‌‌‌‌‌‌‌فردی، تداوم‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشی شبکه خویشاوندی و بازاندیشی کیفیت مسائل درونی و معنوی)، بازنمایی کیفیت سلامت جسمانی (با زیر مقوله‌های تداوم‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشی عملکرد، عدم احساس درد، پذیرش مسئولیت سلامت خودو کنترل بر امورات زندگی) و بازاندیشی کیفیت سلامت روحی (با زیر مقوله‌های فرعی لحظه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گرایی یا گریز از حسرت، ترس از جدایی و حفظ نقش). بنابراین، درک معنایی سلامت اجتماعی سالمندان می‌تواند به ارتقای سلامت آنان کمک کند و داشتن اطلاعات ناقص و عدم آگاهی در مورد سالمندی به آسیب‌های جبران‌ناپذیر منجر خواهد شد.

سالمندان, سلامت اجتماعی, مردم نگاری, کیفیت سلامت