تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس والدگری و سبک های حل تعارض زنان متأهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سبک­های حل تعارض و استرس والدگری در زنان متأهل شهر یزد به روش نیمه ­آزمایشی از نوع طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متأهل مراجعه ­کننده به کلینیک ­ها و مراکز مشاوره و خانواده شهر یزد بود که  تعداد 30 نفر (دو گروه 15 نفره برای آزمایش و کنترل) از آنها به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش ­نامه راهبردهای حل تعارض اشتراوس و استرس والدگری بود. داده­های پژوهش به روش­ تحلیل کوواریانس تک ­متغیری و چندمتغیری تحلیل شد. یافته­ های پژوهش نشان داد که اجرای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) باعث کاهش میزان استرس والدگری شرکت ­کنندگان پژوهش می ­شود. همچنین یافته ­ها نشان داد که اجرای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در فرآیند حل تعارض و خرده مقیاس ­های آن یعنی، خرده مقیاس کلامی، خرده مقیاس کاهش میزان غفلت و خرده مقیاس افزایش میزان گذشت مؤثر بود.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) , استرس والدگری , سبک های حل تعارض