تاملات تاریخی نشان ازآن دارد که بخش عمده ای از زندگی امام علی(علیه السلام) را مدافعات جدی و حمایت های ایشان از اقشار مظلوم و مستضعفی است که یاور و پناهی ندارند. اهمیت این امر هم در دستورالعمل های حکومتی و هم در پذیرش حاکمیت با تعهد برعدم تحمل ایشان در برابر تعدی و شکم بارگی ستم گران و گرسنگی مظلومان و...آشکار است. از سوی دیگر مساله جایگاه زنان در اندیشه نظری و سنت عملی ایشان از ابهامات تاریخی است که گمانه زنی های متعدد ومردودی را در جوامع دینی بدنبال داشته است.
در این نوشتار اهتمام نویسنده پس از بیان اهمیت امر دادرسی و حجیت قول و فعل امام (ع)میان ملل اسلامی، به پردازش مختصات عصرعلوی و ضرورت منقح سازی سیره ایشان در باره زنان و تمایز آن اقدام نموده و یکی بودن سنت نبوی و سیره علوی را درحمایت از زنان مستضعف مورد مداقه قرار داده. مصادیقی از دفاع حمایتی را ذکر و گفتمان تاریخی - تحلیلی خود را براساس روش انتقادی- اجتهادی با ارائه نتیجه گیری به پایان می برد.