تأثیر واقعیت‌درمانی گروهی بر تنیدگی و بار روانی مادران دارای فرزند دچار اختلالات عصبی-تحولی

داشتن فرزند دارای اختلالات عصبی-تحولی، می‌تواند فرایند شناختی، روان‌شناختی و هیجانی مادران را نیز متأثر سازد که ضروری است با به‌کارگیری درمان‌های روان‌شناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیب‌ها اقدام شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت‌درمانی گروهی بر تنیدگی و بار روانی مادران دارای فرزند  دچار اختلالات عصبی-تحولی انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند  دچار اختلالات عصبی-تحولی شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 بودند که فرزندان آن‌ها در مدارس استثنایی حضور داشتند. در این پژوهش تعداد 30 مادر دارای فرزند  دچار اختلالات عصبی-تحولی با روش نمونه‌گیری غیر تصادفی داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 مادر). گروه آزمایش واقعیت‌درمانی گروهی (گلاسر، 2003) را طی دو ماه و نیم در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تنیدگی (کوهن و همکاران، 1983) و پرسشنامه بار روانی (زاریت و همکاران، 1980) بود. داده‌ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که واقعیت‌درمانی گروهی بر تنیدگی و بار روانی مادران دارای فرزند  دچار اختلالات عصبی-تحولی تأثیر معنادار دارد (0001/0>p). بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که واقعیت‌درمانی گروهی می‌تواند جهت کاهش تنیدگی و بار روانی مادران دارای فرزند  دچار اختلالات عصبی-تحولی مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords:

reality therapy , stress , mental burden , neurodevelopmental disorders , واقعیت‌درمانی , تنیدگی , بار روانی , اختلالات عصبی-تحولی