علیرضا دل افکار - واحد جنوب ، دانشگاه پیام نور ، تهران
نصیرالدین جوادی - واحد جنوب ، دانشگاه پیام نور ، تهران
عبدالهادی فقهی زاده - دانشکده الهیات، دانشگاه تهران
محمدهادی امین ناجی - واحد جنوب ، دانشگاه پیام نور ، تهران

این مقاله با هدف دستیابی به نظر اسلام در مورد اولویت رویکرد تشویق یا تنبیه در تعلیم و تربیت، و ارائه روشهای قرآنی برای تحقق نظر قرآن و بکارگیری آن در دوره‌های رسمی و عمومی کشور، جهت آسان سازی فرایند تربیت و اثربخشی بیشتر به آموزه‌های تربیتی و توسعه به روش کیفی و به شیوه توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. جامعه تحلیلی، متن قران کریم، و نمونه تحلیلی تمامی آیاتی است که دو واژه بشارت و انذار در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات همزمان با فرایند جمع آوری داده ها به صورت مستمر و پیوسته با استفاده از دسته بندی ، طبقه بندی ، کد گذاری و تعبیر و تفسیر انجام شد . یافته‌های حاصله در راستای هدف اول حاکی از این است که  قرآن کریم با اولویت دادن به بشارت، تشویق را در اولویت قرار داده است. برای تبیین و تحلیل چگونگی دستیابی به این هدف، به بیان پیوند ذهن با گفتار، هدفمندی گفتار، کاربرد تقدیم و تأخیر در برداشتهای دقیق از آیات، بهره‌گیری معصومین(ع) از تقدیم و تأخیرات قرآنی برای تعیین دقیق اولویتهای اسلامی به عنوان مبانی حجیت تقدیم و تأخیرات قرآنی و تقدیم بشارت بر انذار در قرآن کریم پرداخته شده است. همینطور روش‌های تشویقی (کلامی، مادی، عاطفی، و ارزشی) استخراج شده از متن قرآن عبارتند از : تحسین، ابراز رضایتمندی، دعا، تحریض، بیان کارهای نیک، درود، و وعده دادن از جمله روش‌های کلامی؛ محبت ورزی، و کرامت بخشی از روش‌های عاطفی، و در نظر گرفتن جایگاه ویژه، و ابراز رضایت از جمله روش‌های ارزشی است که این پژوهش بدان دست یافته است.

encouragement, education, prioritization and postponement, encouragement methods, the Holy Quran., تشویق, تعلیم و تربیت, تقدیم و تأخیر, روشهای تشویق, قرآن کریم.