بررسی مقاومت به شوری قلمه های ارقام مختلف انار در یزد

انار یکی از محصولات مهم باغی است و مناطق مورد کشت و کار آن غالباً در حاشیه کویر واقع شده که یکی از مشکلات عمده آن شوری آب آبیاری می باشد (2) یکی از راه های مقابلـه با شوری، انتخاب ارقام مقاوم از طریق روش های مقایسه ارقام و استفاده از آنها در شرایط آب و خاک شور می باشد . پـاتیل و واقمـار (1982) تحمل بـه شوری انـار را در شوری های متفاوت 4 ، 6 ، 8 ، 10 و 12 دسی زیمنس بر متر آب آبیاری مورد مطالعه قرار دادند که نشان داد با افزایش شوری کاهشی در ارتفاع گیاه، تعداد برگ ها و قطر ساقه بوجود می آید و قلمه ها در شوری 12 بعد از 300 روز خشک شدند . EC عصاره اشباع تا 8 میلی موس بر سانتی متر یک محدوده بی خطر برای انار می باشد و اثرات کاهش دهنده رشد در 10 میلی موس بر سانتی متر قابل تـوجه می بـاشد (5) جین وداس اثر آب شور را بر روی نهال های انار به مدت ده ماه بررسی کردند که آب با شوری های مختلف از 0,5 تا 6,5 دسی زیمنس بر متر برای آبیاری نهال های انار در مرحله خزانه استفاده شد . نتایج نشان داد که کولتیوارهای مختلف مقاومت های متفاوتی را نشان می دهند، به طوری که کولتیوار انار Khog در EC=6.5 ds/m دارای رشد خوبی بود، اما انار بی بذر کولتیوار Jalore تا EC=4.5ds/m را تحمل کرد (4).