زهرا بنی اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه شهید باهنر کرمان
سعید ده یادگاری - استادیار گروه مدیریت دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه شهید باهنر کرمان

مقدمه و هدف پژوهش: هدف کلی این پژوهش، بررسی رابطه تاب آوری و دلبستگی جامعه با نگرش به مشارکت جامعه در زمان بحران کرونا است. با ظهور بیماری مهلک و ناشناخته کرونا از اواخر سال گذشته میلادی در ووهان چین و شیوع سریع و فزاینده آن در کل جهان در مدتی کمتر از دوماه؛ این بیماری تبدیل به یک پانادمی جهانی شد. ناشناخته بودن و قدرت سرایت و نیز میزان کشندگی آن، همچنین الزامات بهداشتی همه جزو مواردی است که وحشت زیادی را رد انسان ها پدید آورده. روش پژوهش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری این پژوهش 384 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم ا فزارهای آماری SPSS26 و Amos24 استفاده شده ا ست. روایی پرسشنامه با روایی همگرا و ترکیبی سنجیده شد که روایی همگرا آن بالاتر از 0/5 و ترکیبی بالاتر از 0/7 به دست آمد. پایایی پرسشنامه مذکور بالاتر از 0/7 می باشد. یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که بین متغیرهای همبستگی اجتماعی با تاب آوری جامعه و متغیرهای همبستگی اجتماعی با نگرش به مشارکت جامعه و متغیرهای تاب آوری جامعه با نگرش به مشارکت جامعه رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: شرایط متغیر امروزی، وقوع بحران را اجتناب ناپذیر کرده است. کشورها و سازمان های مختلف سعی می کنند ضمن پیشگیری از وقوع بحران، در صورت مواجهه با آن بطور اثربخش عمل کنند. تحقیق حاضر به بررسی رابطه همبستگی اجتماعی و تاب آوری جامعه با نگرش به مشارکت جامعه در زمان بحران کرونا انجام شده است.

همبستگی اجتماعی، تاب آوری جامعه، نگرش به مشارکت جامعه، بحران کرونا