اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری زنان متقاضی طلاق منطقه 4 تهران

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوري زنان متقاضی طلاق منطقه 4 تهران بوده است. طرح پژوهش از نوع آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل کلیه زنان متقاضی طلاق منطقه 4 تهران بود که از این میان 30 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیري خوشه اي انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش نامه هاي تاب آوري کانر و دیویدسون ( 2003 ) پاسخ دادند. گروه آزمایش طرحواره درمانی را به مدت 10 جلسه 90 دقیقه اي هفته اي یکبار دریافت نموده اند. داده ها به وسیله آزمون کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین تاب آوري زنان متقاضی طلاق تفاوت معناداري وجود داشت پس می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی بر تاب آوري زنان متقاضی طلاق تاثیر گذار است.

Keywords:

طرحواره درمانی , تاب آوری , زنان متقاضی طلاق