رقیه قره باغی سرمد - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران
محمد اورکی - دانشیار رشته روانشناسی سلامت، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران
مهدیه رحمانیان - استادیار رشته روانشناسی، دانشگاه پیام نورتهران جنوب، تهران، ایران
فاطمه خرمیان - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران،تهران، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاري زناشویی معلمین متأهل بر اساس الگوهاي ارتباطی، تمایزیافتگی و مسئولیت پذیري در شهرستان الیگودرز انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع کاربردي و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماري شامل کلیه معلمان زن متأهل شهرستان الیگودرز در سال تحصیلی 97-96 است که با استفاده از روش نمونه گیري تصادفی طبقه اي و با کمک فرمول کوکران تعداد 256 نفر از آنها به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه الگوهاي ارتباطی کریستنسن و سالاوي (1984)، پرسشنامه سازگاري زناشویی لاك-والاس (1959) مسئولیت پذیري گاف (1984) و پرسشنامه خودمتمایزسازي اسکورن و فرایدلندر (1988) می باشد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوهاي ارتباطی با ضریب بتاي 0/131 و در سطح معناداري (p=0/032) و تمایزیافتگی با ضریب بتاي 0/212 و در سطح معناداري (p=0/001) و مسئولیت پذیري با ضریب بتاي 0/157 و در سطح معناداري (p=0/010) سازگاري زنانشویی را پیش بینی کرده است. نتیجه گیري: از یافته هاي پژوهش می توان نتیجه گرفت که الگوهاي ارتباطی، تمایزیافتگی و مسئولیت پذیري نقش بسزایی در پیش بینی سازگاري زناشویی دارند.

سازگاری زناشویی، الگوهای ارتباطی، تمایزیافتگی، مسئولیت پذیری، معلمان