پریسا شعبانی شورینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران

عصر حاضر با چالش های پیچیده و بسیار در جامعه، نحوه ی انجام کار، برقراری ارتباط با دیگران و نحوه یادگیری ما را تحت تأثیر قرار داده است که عامل اصلی در این تغییرات، افزایش نقش بنیادی اطلاعات و دانش است. در پیوند بین جامعه و دانش، یادگیری عامل اصلی است و این تغییرات باعث تغییر معلمان، دانش آموزان، ابزارها، شیوه ها و روش های مورد استفاده برای تدریس می شود. از وظایف متخصصین تعلیم و تربیت شناسایی شیوه ها و روش های مناسب جهت یادگیری سریعتر و بهتر دانش آموزان و استفاده بهینه یادگیرندگان از زمان محدود آموزش می باشد. از این میان یکی از عواملی که تأثیر بسزایی بر پیشرفت تحصیلی دارد، شیوه های تدریس بخصوص روش تدریس مشارکتی است. در شیوه های نوین آموزش علوم سعی می شود که یادگیری تا حد امکان از حالت انفعالی خارج شده و به قطب آموزش و یادگیری فعال نزدیک شود. مراد از یادگیری فعال نیز آن نوع یادگیری است که یادگیرنده در طی آن در تولید مفاهیم آموزشی مشارکت فعال داشته باشد. بر همین اساس هدف از این پژوهش مطالعه روش تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. در این مقاله سعی شده است به تعریف یادگیری مشارکتی و مزایای آن پرداخته شود.

روش تدریس، یادگیری مشارکتی، پیشرفت تحصیلی