بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با خودآگاهی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با خودآگاهی در دانشجویان، و پیش بینی خودآگاهی بر اساس جهت گیری مذهبی بود. به این منظور در یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی تعداد ۱۵۵ نفر از دانشجویان دانشگاه سراسری زنجان در سال تحصیلی 99-98 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه خودآگاهی فنیگستین، شیر و باس بود. برای تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میان جهت گیری مذهبی درونی با خودآگاهی رابطه مثبت معنادار در سطح ۰.۰۱ وجود دارد و میان جهت گیری مذهبی بیرونی با خودآگاهی رابطه منفی معنادار نیز در سطح 0.01 وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون به روش همزمان نیز نشان داد متغیرهای پیش بین جهت گیری مذهبی بیرونی و جهت گیری مذهبی درونی به طور همزمان توان تبیین ۴ درصد از واریانس خودآگاهی را داشت. نتایج پژوهش حاضر نشانگر اهمیت جهت گیری مذهبی درونی در تجربه بیشتر خودآگاهی می باشد، بنابراین ارائه آموزه های دینی و اعتقادی به صورت درونی توصیه می گردد.

Keywords:

روانشناسی مثبت , جهت گیری مذهبی , خودآگاهی