رابطه نظری خردورزی و سعادتمندی در روانشناسی مثبتگرا و اسلام

خردورزی و سعادتمندی از موضوعات مهم در روان شناسی مثبت گرا و اسلام است. پژوهش حاضر بررسی رابطه نظری خردورزی و سعادتمندی در روان شناسی مثبت نگر و اسلام با روش توصیفی تحلیلی سامان گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که: الف) خرد در روان شناسی را می توان، معادل عقل در منابع اسلام در نظر گرفت که اولین فضیلت، از شش فضیلت زمینه ساز سعادتمندی معرفی شده است؛ ب) خردورزی و تعالی به همراه چهار فضیلت دیگر برای رسیدن به سعادت اثر گذارند و خرد به تنهایی براسی رسیدن به سعادت کافی نیست؛ ج) عقل در متون دینی، در ابعاد شناختی، گرایشی و کنشی معرفی شده است؛ که به عنوان مخلوق ارزشمند خدا، قدرت تشخیص حق و باطل، نیروی بازدارنه و ملاکی برای ارزیابی انسان در دنیای پس از مرگ توصیف شده است؛ د) عقل (حجت درونی ) با تأیید حجت بیرونی (نبوت) می تواند انسان را به سعادت برساند؛ ه) در مقایسه نظری سعادت بین دو رویکرد روان شناسی و اسلام می توان گفت: سعادتمندی در اسلام، براساس ارزش های دینی متناسب با خلقت و ناظر به کمال انسان تعریف می شود اما سعادتمندی در روان شناسی مثبت نگر، به معنای خشنودی و زندگی مطلوب است که براساس شکوفایی استعدادهای بالقوۀ فرد تبیین می گردد و این توان بالقوه را، براساس درک و تجربه دنیوی فعلی بشر تعریف کرده و به کمال سعادت موردنظر اسلام توجهی ندارد.

Keywords:

عقل , خردورزی , سعادت , اسلام , روان شناسی مثبت نگر