الهه زرین خواه - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات سمنان
آزاده دوست محمدی - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات سمنان

كمرويي يك ناتواني و معلوليت فراگير اجتماعي است كه درصد قابل توجهي از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان با اين اختلال رفتاري و بازدارندة رشد شخصيت اجتماعي مواجهند. هدف پژوهش حاضر رابطه بين خودانتقادي، شفقت خود با كمرويي با نقش ميانجي خودخاموشي در دانشجويان ساكن خوابگاه هاي دانشجويي بود. روش تحقيق حاضر از نظر ماهيت توصيفي- همبستگي و از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانشجويان دختر ساكن خوابگاه دانشگاه آزاد سمنان در سال تحصيلي 97-98 به تعداد 455 نفر بودند كه با استفاده از جدول مورگان 205 نفر بعنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش نمونه گيري در پژوهش حاضر داوطلبانهبود. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه هاي كمرويي سموعي، خودانتقادي لويز، خودخاموشي جك و ديل، شفقت خود ريس و همکاران بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاري و نرم افزار Lisrel انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه خود انتقادي بر كمرويي اثر ساختاري مستقيم دارد. شفقت خود بر كمرويي اثر ساختاري مستقيم دارد. خود خاموشي بر كمرويي اثر ساختاري مستقيم دارد. خود انتقادي بر كمرويي از طريق خود خاموشي اثر ساختاري غير مستقيم دارد. شفقت خود بر كمرويي از طريق خود خاموشي اثر ساختاري غير مستقيم دارد. بنابراين مي توان كمرويي را با توجه به ميزان خودانتقادي و شفقت خود با ميانجيگري خودخاموشي پيش بيني نمود.

خودانتقادی، شفقت خود، کمرویی، خودخاموشی