تاثیر آموزش هوش هیجانی در پرخاشگری و سازگاری فردی- اجتماعی دختران دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش هوش هیجانی در پرخاشگری و سازگاری فردی- اجتماعی دختران دبیرستانی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دختران دبیرستانی در شهر قزوین در سال تحصیلی 1398-1399، بود، حجم نمونه (شامل 30 نفر) از بین دختران دبیرستانی که پرسشنامه پرخاشگری و سازگاری فردی-اجتماعی را تکمیل کرده اند و به روش نمونه گیری در دسترس و با گمارش تصادفی، به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و شامل یک پیش آزمون و پس آزمون بود که در هر دو گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در پژوهش حاضر پرسشنامه پرخاشگری اهواز ( 1376 ) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا ( 1953 ) بود. روش آماری تحلیل داده ها، تحلیل کواریانس بود. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش هوش هیجانی موجب کاهش پرخاشگری در دختران دبیرستانی می شود (p<0/005). همچنین نتیجه پژوهش نشان داد: آموزش هوش هیجانی موجب افزایش سازگاری فردی- اجتماعی دختران دبیرستانی می شود (p<0/005) بنابراین به دست اندرکاران امر مشاوره و آموزش پیشنهاد می شود جهت کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی دختران دبیرستانی از آموزش هوش هیجانی بهره بگیرند.